நாட்டுப்பற்றும் வீரமும் 
                                        நமக்குமட்டுமே சொந்தமல்ல.
     இந்திய இராணுவம் நமது தேசத்தின் பாதுகாப்பை முதல் கடமையாகவும்  பேரிடர் சமயங்களில் நாட்டுமக்கள் நலன் மற்றும் பாதுகாப்பு அ டுத்ததாகவும்
கொண்டு செயலாற்றும் ஒரு அமைப்பு.
                      இன்றைய சூழ் நிலையில்  நமது நாட்டிலும் அண்டை நாடுகளிலும்  ஏற்பட்டுவரும் கலவரங்களினால் எல்லைப்புறங்கள் எப்பொழுதும் போர்க்கால நிலையிலேயே இருக்கின்றன என்பதை நாம் அறிவோம் .

                              நாட்டுப்பற்று என்பது நமக்கு மட்டுமே சொந்தமல்லவே.நம்மைப்போலவே  அண்டைநாட்டு இராணுவத்தினரும்  அவரவர்களது நாட்டின் எல்லைப்புறங்களைப்  பாதுகாப்பார்களல்லவா.  ஆனால்  ஒரு நாட்டின் நிலைப்பாடு என்ன என்பதை இராணுவத்தினர் நன்றாகப் புறிந்துகொண்டு  செயலாற்றவேண்டும்.

                                 உதாரணமாக காஷ்மீர் பிரச்சினையைக் காரணம்காட்டி பாகிஸ்தான் இன்றுவரை நமது எல்லைப்புறத்தை பதட்டமான நிலையிலேயே  வைத்திருக்கிறது.போர் என்று அறிவிக்கப்படாத நிலையில் தினமும் ஓரிரு இந்திய அல்லது பாகிஸ்தானிய இராணுவத்தினர் எல்லைப்புறத்தில் மரணித்துக்கொண்டுதான் இருக்கிறார்கள். இப்படிப்பட்ட எல்லைப்புற சலசலப்புகளில் போர்க்கால தர்மங்கள் கடைப்பிடிக்கப்படுவதில்லை.போர் என்று வந்தாலும்கூட பாகிஸ்தான் அந்த தர்மங்களைக் கடைப்பிடிப்பதில்லை.

                      1999 ல் நடந்த கார்கில் போரின்போது சிறைபிடிக்கப்பட்ட நமது இராணுவ அதிகாரி  கேப்டன் காலியா மற்றும் 5 இராணுவத்தினரை  உயிருடன் அங்கம் அங்கமாக சிதைத்து கொன்றார்கள் என்பதை இந்த நாட்டு மக்கள் மறந்திருக்க மாட்டார்கள்.

                     ஆனால் 1971 ம் ஆண்டு நடந்த போர் வித்தியாசமானது.கிழக்கு பாகிஸ்தான் என்ற பகுதி பங்களாதேஷ்  என்ற தனி நாடாகப்பிரிந்தது.போர் நிறுத்தம் பிரகடனப்படுத்தி 93000 பாகிஸ்தானிய இராணுவத்தினர் இந்திய இராணுவத்திடம் 16 December 1971 ல்  சரணடைந்த  பின்னும் மேற்கு பாகிஸ்தானில் கடைசி முயற்சியாக அவர்கள் நமது 3 rd Grenediers என்ற படைப்பிரிவின் மீது ஜம்முவுக்கருகில் 17 December காலை 0400 மணியளவில் பயங்கரமான தாக்குதல் நடத்தினார்கள்

.
                         35 Frontier Force Rifles  என்ற பாகிஸ்தானிய படைப்பிரிவு அவர்களது உயர் அதிகாரி Lt Colonel Mohd Akhram Raja என்பவரின் தலைமையில் நமது படைப்பிரிவின் Major Hoshiyar singh என்பவரின்  சுமார் நூறுபேர் கொண்ட இலக்கைத் தாக்கினார்கள்.

                        இங்குதான் போரின் இலக்கணம் வகுக்கப்படுகிறது.பொழுது விடிவதற்குள் நமது இலக்கைக் கைப்பற்றிவிடவேண்டும் என்று அவர்கள் ஒரு வெறியுடன் போரிட,செய் அல்லது செத்துமடி என்று நமது வீரர்கள் உதிரத்தில்  நீராட December 17 பொழுது புலர்ந்தது.

                                 நமது இலக்கிற்கு சுமார் நூறு அடி தூரத்தில் பாகிஸ்தானிய படைத்தளபதி Lt Col Mohd Akhram Raja வும் சுமார் 100-150 படைவீரர்களும்  சிதறிக்கிடக்க நமது  அதிகாரி மேஜர் ஹோஷியார் சிங்  மற்றும் விழுப்புண் விருது பெற்ற சில வீரர்களுமே மிஞ்சினர்.

                           காலையில் அங்கு வந்த நமது படைத்தளபதி Lt Col Airy பாகிஸ்தானிய படைத்தளபதியின் வீரத்தையும் அவரது நாட்டுக்காக அவர் செய்துள்ள உயிர் தியாகத்தையும் எழுத்து மூலமாகப் பாராட்டி பாகிஸ்தானிய அரசு அந்த மாவீரனுக்கு தகுந்த மரியாதை செய்யவேண்டும் என்ற வேண்டுகோளுடன்  அவரது உடல் அவர்களிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டது.

                             பாகிஸ்தானிய அரசு அவருக்கு Hillal -e-Zurrat (நமது மகா வீர சக்கரத்திற்கு ஒப்பானது.)என்ற விருது வழங்கி கௌரவித்தது.நமது படைத்தளபதின் பரிந்துரைக் கடிதம் இன்றுவரை அவர்களது படைப்பிரிவில் அலங்கரிக்கிறது.

                                                  35 F F R  Battalion Office.
         
                 இந்திய அரசு மேஜர் ஹோஷியார் சிங்கிற்கு மிகப்பெரும் வீர விருதான பரம் வீர் சக்ரம் வழங்கி கௌரவித்தது.

ஹோ ஷி யார்  சிங்கின் மகன் இன்று ஒரு உயர்  இராணுவ அதிகாரி என்பது ஒரு பெருமைக்குரிய செய்தி.

                            இராணுவ பாரம்பரியத்தை                                                             சிதைக்காதீர்கள். 
            இராணுவ பாரம்பரியம் பலப்பல ஆண்டுகளாக பலவிதமான நிகழ்வுகளை மனதில் கொண்டு பல உயர் அதிகாரிகளால் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டு கடைப்பிடிக்கப்பட்டு  வருகின்றன.
          நேற்று வரை தெருவில் நின்றுகொண்டிருந்தவர்கள் இன்று அரசியல் அரங்கத்தில்  நாட்டின் நிர்வாகத்தில் அதிகார பதவியில் அமரும் வாய்ப்பு கிடைத்தால் பின் விளைவுகளைப்பற்றி சம்பந்தப்பட்ட வர்களுடன்  கலந்து ஆலோசிக்காமல்  ஒரு உத்திரவு பிறப்பிப்பது கவலை யளிக்கிறது.
                  பல  திட்டங்களை  தொலை நோக்குப் பார்வையுடன் செயல்படுத்திவரும்  பிரதமமந்திரி மோடி அவர்கள் எடுத்தேன்-கவிழ்த்தேன் என்று செயல்படும் அமைச்சகங்களின் உத்தரவுகளை சற்றே  பரிசீலிப்பது  நல்லது.
             போரில் -நாட்டின் பாதுகாப்பிற்காக உயிர்த்தியாகம் செய்யநேரிட்ட முப்படை வீரர்களின் வாரிசுகளுக்கு கல்விச்சலுகை வழங்கப்பட்டு வந்தது..நாடு முழுவதிலும் வழங்கப்படும் அந்த சலுகை ஆண்டுக்கு சுமார் 4 கோடிதான் .இது சமீபத்தில் குறைக்கப்பட்டுள்ளது.

                    இராணுவ நிகழ்வுகள் எப்படிப்பட்ட சூழ்நிலையில்  குறிப்பாக தீவிர வாதிகளுடன் நடக்கும் அறிவிக்கப்படாதபோர் நடக்கும்போது போரிடும் நமது இராணுவ வீரர்களின் மனதில் எப்படிப்பட்ட எண்ணங்கள் ஓடும்.?

                                 குளிர்சாதன அறைகளுக்குள்ளே உதவியாளர்கள் கொண்டுவந்து கொடுக்கும் கோப்புகளை மேலோட்டமாகப் பார்வையிடுபவரா  அந்த மனநிலையைக் கற்பனைசெய்ய்ய முடியும் ?.
 
                                               நிச்சயமாக முடியாது.

                     அப்படிப்பட்ட கோப்புகளை பார்வையிட கடமைப்பட்டவர்கள் ஓரிரு  மாதங்கள் தீவிரவாதிகளுடன் போரிடும் இராணுவ வீரர்களுடன் அந்த உயர்மலைப்பகுதியில்,கடுங்குளிரில் இருந்துவிட்டு வரவேண்டும்.முதிராத எண்ணங்கள் கொண்ட இளம் இராணுவத்தினர் புஷ்ப்ப மரத்தடியிலிருக்கும் ஆண்டவனுக்கு தானாகவே உதிர்ந்து அற்பணமாகும் மலர்களைப்போல் தங்களாலும் நாட்டைக் காப்பாற்றமுடியும் என்று சீறிப்பாய்ந்து சிதறிப்போகிறார்கள்.
                     
                            மணவாளனை எதிர்நோக்கியிருக்கும் மனைவி,தந்தையை எதிர் நோக்கியிருக்கும்  குழந்தைகள்  அவர்களது எதிர்காலம்  போன்றவற்றைப்பற்றியெல்லாம் இராணுவப் பாரம்பரியத்தில் ஊறித்திளைத்த உயர் அதிகாரிகளை விட யார் எண்ணிப்பார்க்கமுடியும்.?

                         சமீபத்தில்  ஒரு ரயில் பயணத்தில் மிகவும் பாதிக்கப்பட்ட முக த்தோற்றத்துடன் பயணித்த ஒருவரை சந்தித்தேன்.அவர் ஒரு இராணுவ வீரர் என்றும் தீவிரவாதிகளுடன் போரிட்டு படுகாயமடைந்து காப்பாற்றப்பட்டவர்  என்பதறிந்து பெருமிதம் கொண்டேன்.இப்படிப்பட்ட வீர தீர செயல்கள் பாராட்டப்பட்டு விருதுகள் வழங்கப்படுவதில்லையா என்று கேட்டேன்.
                    அவரது பதில் ;

                  எல்லைப்புற இராணுவ வாழ்க்கையில் தீவிரவாதிகளுடனான போராட்டம் தினம் தினம் நடப்பதுதான். இதற்கெல்லாம் பாராட்டப்படவேண்டும் ,விருது வழங்கப்படவேண் டும்  என்று எதிர்பார்ப்பதில்லை.நான் உயிர் பிழைத்ததே இறைவனது விருதுதான்.

                           இந்த திருநாட்டின் பெருமக்களே !
                                             உங்களுக்கு கண்கள் கசியவில்லையா?

                    ஆப்கானிஸ்தான் போர்க்களத்திலே தாலிபான் தாக்குதலிலிருந்து ஒரு வீரனைக்காப்பாற்றிய மருத்துவ செவிலியருக்கு ஆங்கிலேய அரசு "மில்டரி கிராஸ் " என்ற வீர விருது வழங்கப்பட்டது.

              விருது  வழங்கி பாராட்டிய வேல்ஸ் இளவரசர்  "தன்னிகரில்லா வீரம் "என்று பெருமைப்பட்டு ஆங்கிலேய வரலாற்றில் அப்படிப்பட்ட வீர விருதுபெறும் இரண்டாவது பெண் அவர் என்று அவரைப் பாராட்டியிருக்கிறார்.

                      நமது நாட்டில் அப்படிப்பட்ட பரம்பரியத்தைக் கொண்டுவருவோமா  அல்லது  இருப்பதையும் கிள்ளியெறிவோமா ?

                        ஆட்சியாளர்களே  ! நாட்டுமக்களே  ! சிந்தியுங்கள்.



























             

                                                    swimming in wild waters.

                 swimming is a good exercise.It exercises all parts of the body.Those who are born in villages criss crossed with rivers and canals are lucky ones as they learn swimming at very early stage itself.The boys and girls who excell in swinning will certainly go one step ahead  by learning Diving also.
          Ganesan was one such youth who enjoyed swimming.Even after becoming an Army officer he did not leave swimming .The officers club are mostly have wsimming pools.He made it a habit to go swimming whenever time permits.

                            Ganesan at the Diving board at the College of Military Engineering.

         

                    Swimming is part of the training for "CORPS of ENGINEERS " of the Army.Bridging is one of the important task for Engineers in both peace and war.Once Prime minister Indira Gandhi was to address a meeting in Assam.One side the massive" Brahmaputra "was running restricting the public movement.It was decided to request Army Engineers to built a temporary bridge acros Brahmaputra .No wonder the Army Engineers produced a floating bridge.

                        

                             This is one such Bridge across River Sutlej in Aknoor

         Col Ganesan being a rural background officer he enjoyed water sports and participated in all wsimming and water polo competitions.He was awarded best swimmer prize at the College of Military Engineering.

               Once there was a Bridging Training Camp across Sirhind Canal in Punjab.This is about 80 metre wide canal taking off from Bhakra Nangal Dam.Bieing a semi mountainous terrain the canal water is generally at high speed because of the slope of ground and at many places canal drops (verical fall ) was provided.

               After the days training the officers were free and Ganesan decided to take a canal swimming.

                         This is  at Neelon River side Resort of Punjab Govt acroos Sirhind Canal.

               Ganesan made arrangements that he will dive from one bank swimm across and get out from other bank.Since water was flowing very fast considerable distance was given in the downstream side and some men with first aid were waiting there.

                                                              There He Goes.

          It was one of the Training camp of 4 Engineer Regiment.Captain CHOUKIMATH was the First aide officer.Once Col Ganesan took off from one bank Choukimath followed in jeep  and came to the finishing point.All ranks of the Engineer Regiment was watching this.

                 It was a test of endurance and Col Ganesan had no problem in taking such tests.
 

                                                      The Pride and Honour

              There is a general belief and a perception that the Armed Forces are being degraded in status in comparison to all other services and being pegged even below the Central Armed Police Force.This adversely impacts the motivation and morale and creates functional problem.
                                                                         Lt.Gen Vinod Bhatia PVSM,AVSM,SM.

           The public must understand that the  Sanctity of the Army Service is beyond any equivalence.Soldiering is not a monthly salary getting job and Indian Army is not a Mercenery Force.It is imbibed with very strong patriotic pride  which is very very important factor in training and Nation Guarding.

                                                      A moth eaten rag on a worm eaten pole

                                                      It is not likely to stir a man's soul.

                                                       It is the deeds that were done

                                                       'neath the moth eaten rag

                                                      When the pole was staff,the rag was Flag.

                

             On his return from Antarctica after one and half year assignment as India's research station Dakshin Gangotri Station Commander,Col.Ganesan was posted as Battalion commander MEG & Centre  especially to select and train forth coming President's colour presentation Parade.

          Sub Maj Govindasamy,VSM,was to assist him.He was a an excellent Drill master and had great reputation in training RD Parade contingents.

                But this Presidents parade is a unique and for the first time in history Corps of Engineers are being presented Presidents Colours.So motivation of men and imbibing a sense of pride in them is very important in addition to training and  participating yourself.

           Madras Sappers had already made history in winning RD Parade as many times as they participated.Now it is additional challenge to Ganesan  to proove that still MEG is second to none.

                         It was tireless effort of all ranks for about six months to work like a well oiled machine.The great day 02 March 1990 dawned and all eyes were on MEG Parade ground.Col Ganesan was the DY Parade Commander. Having known for his physical,mental and psychological strength he produced a Parade which will go into history. 

              The Parade was a thumping success.The Ex Service men who attended in great numbers were wonder struck about the excellent tamil welcome speech  and marvellouse strength of pronounsation.

                 It was written and spoken by Col Ganesan.No one could believe that as Col Ganesan was on Parade as Dy parade commander.But it was a fact.Ganesan made the welcome speech and immediately went into the parade.

                         Once  it was confirmed that it was Col Ganesan who made the tamil welcome speech  Sub Maj and Hon Capt Velmurugan venkatesan  who was once Group Sub Maj and retired became so emotional and stood up amongst the audience with goosebump all over his body.He wanted to meet Col Ganesan  and congratulate him immediately..But Col Ganesan was very busy in the parade and Ex-Servicemen Re union and hence the Sub Maj could not come nearer to Col Ganesan.

                   However the Sob Maj could not  control his emotional feelings and posted a letter to Col Ganesan.About 3-4 days after the parade Ganesn who was unknown to the Sub Maj got the letter.Any tamil knowing Madras Sapper will certainly become emotional even today if he goes through the letter and understand the weight of each words which came out of Sub Maj VelMurugan Venkatesan.This letter is for you.

 

               some of the abrivations and short cuts used by the Sub Maj;

                210 க்  காண -210 வருடMEG Service.

                முதுமைத் தம்பி -Madras Sappers are addressed as "thambees"

         It is almost 20 years now .Sub Maj &Hon Capt Velmurugan venkatesan must be above 90 years in age. Still the letter has got its value and sends a strong message to the world.