திங்கள், 23 அக்டோபர், 2023

                                            மண்ணும் மனிதர்களும்.

                                               பாரிடை ஐந்தாய்ப் பரந்தாய், போற்றி!

                                                         நீரிடை நான்காய் நிகழ்ந்தாய், போற்றி!
                                                         தீயிடை மூன்றாய்த் திகழ்ந்தாய், போற்றி!
                                                         வளியிடை இரண்டாய் மகிழ்ந்தாய், போற்றி!
                                                         வெளியிடை ஒன்றாய் விளைந்தாய், போற்றி!

            இந்த உலகம்  பஞ்ச பூதங்களால் ஆனது போல் இந்த மனித  உடலும் பஞ்ச பூதங்களால்  ஆனது என்பதை நாம் அறிவோம்.ஆனால் 96 தத்துவங்களடங்கிய இந்த உடலின் சூக்குமத்தை  பெரும்பாலானவர்கள் தெரிந்து கொள்வதில்லை. மண்ணின் பெருமையறிந்த  விவசாய பெருமக்கள்  மனித  உடலின் மஹத்துவதில் கவனம் செலுத்துவதில்லை.
                        கிராமத்தில்  விவசாயப்  பெருங்குடியில் பிறந்த கணேசன் இயற்கையாகவே  அந்த நறுமனச் சகதியில் கிடந்துழலும் பேறு  பெற்றிருந்தார்.தமிழிலக்கியங்களின்  ஈடுபாடு  அவரை புதிய பாதையில் அழைத்துச்சென்றது. 



                                   உரிமையில்லாத சொத்து சுகம், உழைக்காமல் பெரும் ஊதியம்,உள் ஒன்று வைத்து புறம் ஒன்று பேசுதல் ,நம்பிக்கைத் துரோகம்  போன்றவற்றை  இளமையிலேயே வெறுத்து ஒதுக்கினார்.பொருளீட்டவேண்டும் என்ற பேராசை அவர் மனதில் பதியவே இல்லை.அதன் காரணமாக தமிழக பொதுப்பணி துறை பொறியாளராக 1961 முதல் இருந்த அவர் வாங்கிய சம்பளத்தை வெட்டாற்றில் வீசியெறிந்துவிட்டு அரசாங்க வேலையை 1963 ல்     ராஜினாமா செய்தார்.
                    இங்கு நாம் திருமந்திரம் பாடல் ஒன்றை நினைவு கொள்ளவேண்டும்.
                                     
                                  "கண்காணி இல்" என்று கள்ளம் பல செய்வர் ;
                                     கண்காணி இல்லா இடமில்லை ,காணுங்கால் ;
                                    கண்காணியாகக் கலந்து எங்கும் நின்றானைக்
                                     கண்காணி கண்டார் களவு ஒழிந்தாரே .

  கணேசனின் செயல்பாடுகளைக் கவனித்துக் கொண்டிருந்த அந்தக் கண் காணி  அவருக்கு  புதிய பாதையைத் திறந்துவிடுகிறான். அவர்களது பரம்பரையிலேயே முன் எப்போதும் யாரும் கனவுகூட கண்டிராத   பாதையாக அவர்  இந்தியத் திருநாட்டின் இராணுவத்தில் 1964 ம் ஆண்டு மே  மாதம் 3 ம் நாள்  அதிகாரியாகிறார்.  



                     கல்வியறிவு பெற்று  அரசாங்க வேலையிலிருப்போரின் பிள்ளைகள் இளமைமுதல்  கனவு கன்டுகொண்டிருக்கும்  ராஜ மரியாதை நிரம்பிய இராணுவ அதிகார  உயர் பதவியின் முதற் படியிலமர்த்திய  அந்தக் கண்காணி மாய உருவில் கணேசனை வழிநடத்த ஆரம்பித்தான்.
                 இராணுவப்  பரம்பரையில் வந்த பல இளம் அதிகாரிகளும் வியந்து நிற்க கணேசன் பழைய எல்லைகளை  உடைத்தெறிந்து  புதிய இலக்குகளை உருவாக்குகிறார்.
இராணுவத்தில் அதிகாரி களல் லாதோர் முன்னிலையில் அவர் தன்னிகரற்ற தலைவனாக உயறுகிறார். 
                      சிப்பாய்களின் பயிற்சி அதிகாரி,  , இளம் அதிகாரிகளை ப்  பயிற்றுவிக்கும் அதிகாரி , படைப்பிரிவு தலைவர் என உயர்ந்த அவரை இந்தியத் திருநாட்டின்  தென் துருவ ஆய்வுதளமான "தக்ஷிண்கங்கோத்ரி "யின் குளிர்கால தலைவனாக  இந்திய அரசு தேர்வு செய்தது.



                 திருவாரூர் மாவட்டம்,சன்னாநல்லூர்  மண்ணின் பெருமையை இளமை முதல் அனுபவித்திருந்த கணேசன், தென் துருவம் புறப்படுமுன் சன்னாநல்லூர் வந்து தனது பிறந்தமண்ணில் ஒருபிடி எடுத்து வைத்துக்கொண்டார். 26 நவம்பர்,1987 ல் கோவாவி லிருந்து  புறப்பட்ட அவர்கள்  21  டிசம்பர்  1987 ல்  அண்டார்க்டிகாவில் இந்திய ஆய்வுத்தளம்  சென்றடைந்தார்கள் .தனது பிறந்த மண்ணை ஆய்வுத்தளம் சுற்றி தூவிய பின் தனது பனியை துவக்கினார்கள்.
                      உலகிலேயே கொடுமையான குளிரும்,பனிக்காற்றும் நிமிடத்துக்கு நிமிடம் மாறும் சுற்றுப்புற சூழ்நிலையும் உள்ள அண்டார்க்டிகாவில் இந்திய குழு சரித்திரம் படைத்தார்கள் என்பதை காலம் என்னும் பதிவேட்டில்  பதித்த கணேசன் அங்கிருந்து  திரும்புமுன் யாருமே எதிர்பார்க்காத ஒரு செயலை செய்தார்.
                       5000 மீ கணபரிமான உறைபணிக்கிடையில் சுமார் 50 கோடி வருடங்களாக மூழ்கிக் கிடந்த கற்பாறைகள்  சிலவற்றை தமிழகம் கொண்டுவந்தார்.அவைகளை சுமார் 10அடி  உயர கல்தூணைகளின் மேல் நிறுத்தினார்
                 இதுவே "அகத்தூண்டுதல் பூங்கா "பிறந்த கதை.






                   இந்த நிகழ்வு மண்ணின் பெருமையா , அல்லது மனிதர்களின் பெருமையா ?
மண்ணை நேசிக்கும் மனிதர்களை அந்த பஞ்ச பூதங்களும்  பாதுகாக்கின்றன என்பதே இந்த பதிவு தெரிவிக்கும் செய்தி.












 















































                                          

ஞாயிறு, 10 செப்டம்பர், 2023

Ablaze in a Blizzard:  உணர்வுகளை சிலிர்க்க வைக்கும் வீரமும் விவேகமும் சு...

Ablaze in a Blizzard:  உணர்வுகளை சிலிர்க்க வைக்கும் வீரமும் விவேகமும் சு...:   உணர்வுகளை சிலிர்க்க வைக்கும் வீரமும் விவேகமும் சுய விழிப்புணர்வும் கொண்ட எழுத்துக்கள்.-ஒரு பாராட்டுரை .                   இது ஒரு வித்திய...

செவ்வாய், 3 ஜனவரி, 2023

                                    விபத்தில் உணர்வுகளிழந்த 

                     கருப்புப்பூனை அதிரடிப்படை இராணுவ வீரர்                                                                          பிரபாகரனுக்கு

                         மோட்டார் பொருத்திய சக்கர நாற்காலி 

                                               வழங்கும் விழா.

                              25 டிசம்பர் 2022,ஞாயிற்றுக்கிழமை.

                அகத்தூண்டுதல் பூங்கா வளாகம்,

                                       சன்னாநல்லூர் .

                விழா தலைமை .கலைமாமணி,பத்மஸ்ரீ 

                                       கே.கேசவசாமி 

                                   இந்தியக் குடியரசு தலைவர்களிடம் 

                                       ஏழுமுறை சிறப்பு விருது பெற்றவர்.

வாழ்த்துரை வழங்குவோர் ;

                                    1. முனைவர் .அழகர் ராமானுஜம்,

                                                     தலைவர்,வேதாத்ரி மகரிழி  ஆஸ்ரமம்.

                                    2. திரு.சுதர்சனம் ,மூத்த வழக்கறிஞர்.கோயமுத்தூர்   

                                    3. திரு .ஆர்.வேதாச்சலம் .காரைக்கால்.   

      நன்றியுரை; கர்னல் பாவாடை  கணேசன்,வீ.எஸ்.எம்.

                                   தலைவர் ,அகத்தூண்டுதல்  பூங்கா,சன்னாநல்லூர்.

                                           பகல் விருந்து ;13.30 மணி  


வரவேற்புரை.:

          வணக்கம்.!

           இந்திய  திருநாட்டின் பாதுகாப்பில்  பங்கெடுக்க ,தன்னார்வத்துடன் தனது சொந்த ஊரான இராமநாதபுர மாவட்டத்துக்கு கிராமத்திலிருந்து  புறப்பட்ட திரு பிரபாகரன் அவர்கள்,தூரதிர்ஷ்ட்டவசமாக தனது பணி க்காலம் முடியுமுன்பே  விபத்தின் காரணமாக திரும்பிவிட்டார்.

                 முதுகெலும்பு பாதிக்கப்பட்டு ,இடுப்புக்குக்கீழே உணர்வுகளிழந்த அவருக்கு,சிறு உதவியாக மோட்டார் பொறுத்திய சக்கர நாற்காலி வழங்க இருக்கும் விழாவிற்கு வந்திருக்கும் பெருமை மிகு பண்பாளர்கள் எல்லோரையும் வருக வருக என வரவேற்கிறேன்.தன்  முனைப்பாக இந்த விழாவிற்கு ஏற்பாடுசெய்திருக்கும் கர்னல் பாவாடை கணேசன் சார்பாகவும்,பாவாடை தெய்வானை குடும்பத்தினர் சார்பாகவும்  உங்களை இருகரம் கூப்பி வணங்குகிறேன்.

            விழாவிற்கு தலைமை  ஏற்க இசைந்து இங்கு வந்துள்ள பெருமை மிகு கலைமாமணி,பத்மஸ்ரீ திரு கேசவசமி அவர்களுக்கு வணக்கம் சொல்லி அவர்களை மேடைக்கு வருமாறு அன்போடு அழைக்கிறேன்.

                   பெறலாம் வேதாத்ரி மகரிஷி ஆஸ்ரம தலைவரும் 21 ம் நூற்றாண்டின் அறிவு ஜீவி என்று போற்றப்படும் மரிஷி வேதாத்ரி அவர்களின் கருத்துக்களை உலகேங்கும் பரப்பும் உன்னத பணியில்  தன்னை முழுமையாக ஈடுபடுத்திக்கொண்டவருமான முனைவர் திரு அழகர் ராமானுஜம் அவைகளுக்கு வணக்கம் சொல்லி அவர்களை மேடைக்கு வருமாறு அன்போடு அழைக்கிறேன்.

            இந்தியதிருநாட்டின் பாரம்பரிய பெருமையை உலகேங்கும் பரப்பிவிட்ட  மாமனிதர்,தெய்வத்திரு இராமானுஜரின் அடிமையாகத் தன்னைப் பாவித்து "சுதர்சனம்" என்று  பெற்றோர்கள் இட்ட பெயரை "இராமானுஜ தாசர் ? என்று மாற்றிக்கொண்டவரும், இந்திய இராணுவத்தினர் மீது பெரு மதிப்பும் மரியாதையும் கொண்டு அதில் சிறப்பாகப் பணியாற்றிய  கர்னல் கணேசன் பால் ஈர்க்கப்பட்டு இந்த விழாவில் பங்குகொள்ளும் பொருட்டு கோயம்புத்தூரிலிருந்து  இங்கு வந்துள்ள திரு சுதர்சன் அவைகளை மேடைக்கு வருமாறு அன்போடு அழைக்கிறோம்.

            சுதந்திரப்  போராட்டத்தில் தீவிரப்பங்காற்றி இந்திய அரசின் தாமிரப்பத்திர விருது பெற்ற திரு ராஜன் அவர்களின் மகனும் பாண்டிச்சேரி மாநிலத்தின் பல பகுதிகளிலும் குறிப்பாகக் காரைக்கால் மாவட்டத்திலும் மிகச்சிறப்பாக அரசாங்கப்  பணியாற்றிஒய்வு பெற்றபின்னரும் பல சமூக சேவையில் ஈடுபட்டுவரும் திரு வேதாச்சலம் அவர்களையும்  அவரின் தூண்டுதல் காரணமாக இங்கு வருகை புரிந்திருக்கும் காரைக்கால் வட்டார பெருமக்களையும் அன்புடன் வரவேற்கிறேன்.திரு வேதாச்சலம் அவர்களை மேடைக்கு வருமாறு அன்போடு கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

              ஆர்வமிருந்தும் தனது வருகையை உறுதி செய்யமுடியாமல் இருந்து பல வேலைகளையும் ஒதுக்கிவிட்டு இங்கு இன்று மகிழ்வோடு வந்திருக்கும் பெருமக்களை வணக்கத்துடன் வரவேற்கிறேன்.

              தனது முப்பதாண்டு  இராணுவப் பணியில் நூற்றுக்கணக்கான இளைஞர்களுக்கு முன்னுதாரணமாகப் பணியாற்றிய கர்னல் கணேசனின் அழைப்பை ஏற்று தமிழ் நாட்டின் பல பகுதிகளிலிருந்தும் இங்கு வந்துள்ள முன்னாள் இராணுவத்தினர் அனைவருக்கும் எனது வணக்கம்.

                    உலகின் கீழ்க்கோடியான  தென் துருவத்தில் கர்னல் கணேசனுடன் ஒன்றரை ஆண்டுகள் பணியாற்றி இன்றுவரை அவரது எல்லா செயல்பாடுகளிலும் தன்னை ஈடுபடுத்திக் கொண்டவரும் இன்று பெங்களூரிலிருந்து இங்கு வந்துள்ள கௌரவ கேப்டன்  திரு ராஜன் அவர்களை அன்போடு வரவேற்கிறேன்.

                       உறவிற்கு உரம் கொடுத்து ,உறவும் நட்பும் இணைந்து திரு கணேசனின் குடும்பத் தினரின் பல நிகழ்வுகளிலும் எங்கிருந்தாலும் வந்து கலந்து கொள்ளும் திரு ராமநாதன்-காஞ்சனா தம்பதியினர்,திருமதி நப்பின்னை-வெங்கடேசன் குடும்பத்தினர் அனைவருக்கும் எனது சிரம் தாழ்ந்த வணக்கங்கள்.

                      இந்த மண்ணின் மைந்தன் கர்னல் கணேசனுடன் இணைந்து அகத்தூண்டுதல் பூங்காவின் பல நிகழ்ச்சிகளிலும் பங்குகொள்ளும் சன்னாநல்லூர் மற்றும் அதன் சுற்று வட்டார கிராம மக்கள் எல்லோருக்கும் எனது வணக்கம்.

                             உங்கள் எல்லோருடைய வரவும்  இனிதாக  இயற்கை துணைபுரிய வேண்டும் என்ற பிரார்த்தனையுடன் எனது வரவேற்பு உரையை நிறைவு செய்கிறேன்.வணக்கம். !













புதன், 9 நவம்பர், 2022

                   காக்காக்   கோட்டூர்  முருகையன்.

                     காக்காக்   கோட்டூர்  என்ற ஊர் திருவாரூர் மாவட்டத்தில்  திருவாரூருக்கும்  சன்னாநல்லூருக்குமிடையில் உள்ளது.1963 ல் பொதுப்பணி துறை  பொறியாளர் வேலையைத்தூக்கி எறிந்துவிட்டு இராணுவ அதிகாரியாகத்   தேர்வாகியிருந்தேன்.இளமை முதல் எங்களை வழிநடத்திவந்த எங்கள் மூத்த அண்ணன்  பசுபதிக்குக் கூட இது தெரியாது.அவர் தெரிந்துகொண்ட பொழுது மிகுந்த   மன வருத்தத்திற்கு உள்ளானார் .

                பணம் சம்பாதிக்கவேண்டும் என்ற வெறி என்னிடம்  இல்லை.உடல் வலிமையையும் மன  வலிமையையும் வளர்த்துக்கொண்ட நான் அதிரடி செயல்பாடுகள் நிறைந்த இராணுவ வாழ்க்கை நன்றாக இருக்கும் என நினைத்தேன்.மேலும் 1962 சீன ஆக்கிரப்பினால் பொலிவிழந்த தாய் திருநாட்டைக் காப்பது ஒவ்வொருவருடைய கடமை என்றுணர்ந்தேன்.ஐந்து அண்ணன்  தம்பிகளுடன் பிறந்திருந்த எனக்கு உயிர் ஒரு பொருட்டல்ல.

                   ஆனால் ,வீட்டில் மூத்த மகனாகப் பிறந்து எங்களை வழி                நட த்திவந்த  எங்கள் அண்ணனுக்கு  எங்கள் பரம்பரையிலேயே அறிமுகமில்லாத புதிய பாதையில் நான் பயணிக்க முயற்சிப்பது  கலக்கமாக இருந்தது போலும்.

                          இராணுவ வாழ்க்கைப்பற்றி தெரிந்துகொள்ள எங்கெங்கோ தேடி ஒரு ஒய்வு பெற்ற ஒரு இராணுவத்தினரைக் கண்டு பிடித்தார்.மறுநாள் அவரை சந்தித்து இராணுவ வாழ்க்கை பற்றி தெரிந்துகொள்ள சென்றோம்..அவர் காக்கா கோட்டூர் பக்கத்திலிருந்தார்.எங்களை அன்போடு வரவேற்றார்.அண்ணன்  விபரங்களைச்சொல்லி ,என் தம்பி இராணுவத்திற்கு தேர்வாகியிருக்கிறான்,அந்த வாழ்க்கை பற்றி சொல்லுங்கள் என்கிறார்.மிகவும் அலட்சியமாக என்னை மேலும் கீழும் பார்த்த அந்த இராணுவ  ஆள்,பேச ஆரம்பித்தார்.;

          தம்பி.! இராணுவ வாழ்க்கை கொஞ்சம் கடினமானதுதான்.ஆனால் சாப்பாடு,சம்பளம் எல்லாம் பரவாயில்லை. உனக்கு என்ன டிரேடு (Trade ) கொடுத்தார்கள் என்று கேட்டார். 

இந்த வார்த்தையை முதன் முதல் கேட்ட நான்,அப்படி ஏதும் கொடுக்கவில்லையே 

தம்பி ! இராணுவத்தில் சேரும் ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு டிரேடு  கொடுப்பார்கள்.கீழ் நிழலைப் பணிகளான துப்புரவாளர் ,சமையல்காரர் ,பாத்திரம் கழுபுபவ ர்கள்,முடி திருத்துவோர் போன்ற பணிகளுக்கு ஆள் எடுக்கும்போது அதை வெளியில் சொல்லாமல் இருப்பார்கள்.பயிற்சிக்குப் போகும்போதுதான் தெரியவரும். ஆகையினால் நீ கவனமாக இருக்கவேண்டும் .

              எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.என்ன சொல்லுகிறார் இவர்.? 

 பொதுப்பணித்துறையில் பொறியாளராக இருக்கும் நான் ஏன்  இப்படி கீழ்நிலை வேலைகளுக்குப் போகவேண்டும்.

         அப்படியெல்லாம் ஒன்றுமில்லை.இராணுவப்பயிற்சி முடிந்து  2 / Lt  என்ற அதிகாரியாக அமர்த்தப்படுவேன்.

           இதைக்கேட்டவுடன் ,மிக அலட்சியமாக பார்த்துக்கொண்டிருந்த அவர்,ஒரு மிரட்சியுடன் எழுந்து கொண்டார்.சற்றே உன்னிப்பாக என்னைக்கவனித்த அவர் என் கைகளை பற்றிக்கொண்டார்.

                    தம்பி ! என்னை மன்னித்துவிடுங்கள்.நம் பக்கத்து மனிதர்களின் எண்ண  வீச்சுக்கு அப்பாற்பட்டது இராணுவ அதிகாரிகளின் பதவிகள்.எனக்குத்தெரிந்து ஒருசிலர்கள்தான் சிப்பாயாக சேர்ந்து படிப்படியாக முன்னேறி ஓய்வுபெறும் முன் அதிகாரியாவார்கள்.இப்படி நேரடியாக அதிகாரிகளாகும் பேரதிர்ஷ்ட்டம் பெரும்பாலும் வட  இந்தியர்கள், உயர்குடிப்பிறந்தோர்,பெரும் பணக்கார வர்க்கத்தினர்க்குத்தான் கிடைக்கும்.நீங்கள் அதிகாரியாகப் போக இருப்பது பெரிய பாக்கியம்.அது ஒரு அரச வாழ்க்கை.சந்தோஷமாகப் போய்வாருங்கள் என்கிறார்.

                       அண்ணனுக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சி.அப்படியே ஒரு ஜோஸ்யரைப்பார்த்து உயிருக்கு ஆபத்து ஏதும் வருமா என்று விசாரிப்போம் என்று  காக்காக் கோட்டூர் முருகையன் என்பவரிடம் அழைத்துச்சென்றார்.ஜோசியர் எனது ஜாதகத்தை பார்த்துவிட்டு குறிப்பிடும்படியான ஆபத்து ஏதுமில்லை,நன்றாக இருப்பார் என்று சொன்னார்.

                   நிம்மதியுடன் வீடு வந்து சேர்ந்தோம்.ஐந்து அண்ணன்தம்பிகள் ,இரண்டு அக்காள்  தங்கைகள்  என்ற பெரிய குடும்பத்தில் நான் ஒருவன் மட்டுமே மிகவும் சுசுறுப்பாகவும்,எல்லா வேலைகளும் செய்பவனுமாக  இருந்தேன் இரண்டு அண்ணன்களும் வெளியூரிலிருந்தார்கள்.அக்காள் திருமணமாகி கணவருடன் திருச்சியிலிருந்தார்.அப்பா,உடல் நலமில்லாத அம்மா,இரண்டு தம்பி ஒரு தங்கை என கிராமத்திலிருந்தோம்.

                         எனது இராணுவப்பணி பொருளாதாரத் தைப்பொறுத்தவரை மிகவும் உதவியாக இருந்தது.சின்ன அண்ணன்  ,தங்கை,  மற்றும் தம்பி திருமணம் முடித்தோம்.

          இராணுவப்பணி  எனது குடும்பத்தில் என்னைத் தனிமைப் படுத்திவிட்டது  என்றால் மிகையில்லை.மேலும்,இராணுவ வாழ்க்கையை நன் உயிரினுமேலாக நேசிக்க ஆரம்பித்தேன்.அதிகார வர்க்கத்தில் அவசரகால கமிஷன் அதிகாரி என்ற எனது நிலையை  பெரும்பாலோர் அலட்சியமாகவே  பார்த்தார்கள்.அவர்கள் முகத்தில் கரி யைப் பூசுமளவுக்கு நான் உடலாலும்,மனதாலும்,எனது செயல்பாடுகளால் நிரூபித்தேன்.

                               எனக்கு படைப்பிரிவு தலைமைக் கொடுக்க மிகவும் தயக்கம் காட்டியவர்களை மெய்சிலிர்க்கவைத்தது  எனது செயல் பாடுகள்.  எனது பெற்றோர்களது  ஆசிகள் எனக்குப் பூரணமாகக்கிடைத்தது.இறைவனின் தூதுவனாக எனது வாழ்க்கைத்துணைவி வந்தார்.அற்புதமான இரு ஆண்மக்களைப் பெற்றோம்.

                              இலையுதிர் காலம் போல்  உறவுகள் இப்பூவுலகைப்  பிரிய மீண்டும் வசந்தம் வரும் என்று நான் காத்திருக்கிறேன்."யான் பெற்ற  இன்பம் பெறுக இவ் வையகம் " என்பதுபோல் எனது பிறந்த ஊரில் "அகத்தூண்டுதல் பூங்கா "அமைத்து சரித்திரம் படைக்கத் தயாராகும் சன்னாநல்லூர் என்று செயல் பட்டுக்கொண்டிருக்கிறேன்.








 

                                 A Strange Personality.

                 Personality is the characteristic sets of behaviors, cognitions, and emotional patterns that are formed from biological and environmental factors, and which change over time.

                        I had quit a well paid Government appointment in 1963 and responded to the National Emergency to strengthen the Indian Army which had met a devastating defeat by the Chineese attack of 1962.After military training,commission and introductory training of the role Engineers in the Army in war and peace,I was posted to 44 Field Park Company,which was part of 6 Mountain Division.My company was located at Pithoragarh in UP-Nepal border.My Army life started on 17 Sep 1964.

                During basic military training ,I was awarded,"Atheletics Blazer " in appreciation of my physical fitness.On reaching Pithoragarh,the shiwalic ranges of Himalayas and the Kumaon,Garwali hills attracted me so much  that I was doing rock climbing almost every day.The soldiers of 44 Fd Pk coy had been sillently observing my activities.Inidenyly 44 Fd Pk coy is from Madras Engineering Group where the Regimental language of troops are Tamil,Malayalam,Telugu and Kanada.Being a Field area we used play games in the evening including Sundays.So,all ranks of the unit had been silently appreciating my physical fitness and my social activities with troops.In 1965,the unit moved to punjab and took part in the Indo-Pak war of 1965.

                 The time rolled on.I rose to the rank of Colonel.Commanded 4 Engineer Regiment ( Engr units were Re organised in 1965 into Regiments ans 44 Fd Pk became part of 4 Engineer Regiment.).I went Antarctica as India's research station Dakshingangotri commander,Commaned President's colours presentation Parade as Battalion Commander in M E G. I retired from the Army in 1994,but actively took on to social works.Estabished "Inspirational Park "in my native place Sannanallur and started conducting motivational and inspirational activities.

                               Some time in 2017,Colonel Ashok kumar,a friend of mine and a Madras sapper officer was giving a Talk at an Ex servicemen meeting in Hyderabad,and referred about my activities.One person from the audience got up and asked colonel Ashok,whether Colonel Ganesan was in Pithoragarh in 1964.Col Ashok was not knowing about that and simply gave Col.Ganesan's contact number and requesied that person to have direct contact with Col Ganesan.

                         On one fine morning Col Ganesan ,relaxiing in chennai received a phone call.The caller after customary greetings asked Col Ganesan,whether he remembers the Spr/clk in 44 Fd Pk who was the M T clerk .Ganesan  tried to recollec his memory and vaguely said some Rao .The caller was thrilled and replied it is Kondal Rao, now settled in Hyderabad and had very long recollection of events at Pithoragarh and other places.

                Col Ganesan also was wonder struck that after about 53 years Mr.Kondal Rao had contacted him.Not only that,both were recollecting day to day events of that period and bursting out laugh.For example,one day in Pithoragarh,in early morning fog a villager was taking about 50 of his goats for grassing.L/NK Khan,our driver took a blanket and stealthly drapped a goat and dragged to the unit lines.It was neatly skinned out and Briyani was served in lunch.Kondal Rao while eating briyani,was surprised as it was non meat issue day.So he asked the person eating next to him,how briyani was being served.L/NK Khan came rushing to Kondal Rao and warned him to quietly eat Briyani and go.But by that time Ganesan ,being an officer was briefed about all  and situation was kept under control.

                  When the above incident was recollected after 53 years,Both Ganesan and Kondal Rao were laughing a lot.There were many incidents like that.All most all unit personnel names they ere remembering and also their funny talks.Karuppannan was the key figure in the temple to sing prayer songs.He will compose some cinima songs mixed with devotional lines and end  with "Ramaa...Ramana.....Govinda.

                    Karunakaran,Munisamy,Hav Sudharsanan,Hav,Varadarajan,Hav Sreeramulu,and many more characters they were remembering. Kondal left the Army in 1968.He came to Hyderabad and wrote State Bank recruitment test and was employed in S B I..He rose to Branch manager level and retired.He got married and was blessed with two sons.Both the boys were brilliant and migrated to USA.By and large Kondal Rao was living a reasonably good life.He did not forget his younger days and liberally helped all those in poverty and sufferings.When ever he saw add in news paper seeking medical assistance,he went to the hospital,talked to the Doctor and Patient and extended financial assistance for the patients treatment.




                 When he came to know Colonel Ganesan's achievements and honesty and integrity,He was not surprised as he was a silent observer of Ganesan's early days at Pithoragarh. Now after renewing his contact Kondal Rao and his wife came to Madras to meet Col Ganesan.They had spent two days at chennai.when Kondal Rao came to know of Ganesan's project "Inspirational Park ",He expressed his desire to see the Park.So,next day bothe the families left for Sannanallur. Raos went arround,all the works like,motivation hall,cosmic library,and the Antarctic stone and was extreamely happy to see thoughts of Ganesan implanted on ground for the benifit of  Posterity.


                      Kondal Rao repeatedly went arround the flex boards and quotations displayed there.The library was full of Adventure books,spiritual leaders biographies,and motivational and inspirational books.Ganesan had spent about Rs.27 Lakh of his pension and still spending on this project.

                          Kondal Rao was fully satisfied with the growth of Col Ganesan as he observed him in 1964 and wanted to be associated with him in the Noble task of Nation building .He hesitatingly requested Col Ganesan,to accept a small donation for the growth of Inspirational Park.

             Kondal Rao and his wife donated Rs.One Lakh.

          


            Kondal Rao ,over the long period of service had developped great human qualities and instanly goes forward to help those who are genuinly in need.God had gifted him two sons who are equally philanthropists and helps others.

                       we pray to the ALL MIGHTY to Bless Kondal Rao and all his associates.











வியாழன், 15 செப்டம்பர், 2022

                              வீழ்வேனென்று  நினைத்தாயோ .

                      (  சிதைந்த வாழ்வும் சீரழியும் மனித நேயமும்.)

                      விதியென்னும் குழந்தை கையில் உலகம் தன்னை 

                      விளையாடக்   கொடுத்துவிட்டாள் இயற்கை அன்னை -அது

                       விட்டெரியும் உருட்டிவிடும் மனிதர் வாழ்வை 

                        வீழ்த்திவிடும் மேல் கீழாய் வியந்திடாதே.!

          2005 ம் ஆண்டு தனது உடல் நலத்திலும் திறமையிலும் நம்பிக்கை வைத்து ,எதிர்காலக்  கனவுகளுடன் இராணுவத்தின் பொறியாளர் படைப்பிரிவில் சேர்ந்தார் பிரபாகரன்.கனவுகள் மெய்ப்பட சென்ற இடத்திலெல்லாம் சிறப்பாக செயலாற்றிவந்தார். 


            இராணுவத்தின் புகழ் மிக்க அதிரடிப்படையான National Security Guard (N S G )என்னும் பிரிவுக்குதேர்வாகி  பயிற்சி முடித்து  அங்கு பணியாற்றி வருகையில் ஒருநாள் காலையில் இரண்டாம் தளத்திலிருந்து தடுமாறி கீழே விழுந்து நினைவுகளிழந்த நிலையில் மருத்துவமனையில்  சேர்க்கப்பட்டார்.

                   பிரபாகரனின் வாழ்க்கை தடம் புரண்டது. அவரது வருவாயை நம்பியிருந்த  குடும்பம் நிலைகுலைந்து.இராணுவ மருத்துவமனையில் இரண்டுவருட போராட்டத்திற்குப்பின் சக்கரநாற்காலிதான் துணை என்று இராணுவத்திலிருந்து  நூறு சாதவீத ஊனமுற்றோருக்கான ஓய்வூதி யமும் வாழ்நாள் முழுவதும் உதவியாளர் அலவன்சுடனும் பிரபாகரன் வெளியேற்றப்பட்டார்.  



         ஏராளமான திட்டங்களுடன் ராமநாதபுரம் மாவட்டத்திலுள்ள தனது கிராமத்திலிருந்து புறப்பட்ட பிரபாகரன் சுமார் பன்னிரண்டு வருடங்களுக்குப்பிறகு  சக்கர நாற்காலியில் வீடு திரும்பினார்.சற்றே தடம் மாறினாலும் தான் சாதிக்கப்பிறந்தவன் என்ற எண்ணம் மட்டும்  பிரபாகரனை விட்டு நீங்க வில்லை.

                                தொடர்ந்து தான் எழுந்து நடக்கவேண்டிய வழிமுறைகளைத்தேட ஆரம்பித்தார்.சென்னையில் உள்ள "மயொட் " ( Miot Multy Speciality Hospital ) முதுகுத்தண்டு பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு புதிய  உப கரணங்களுடன்  நவீன முறையில் சிகிச்சை அளிப்பது  பற்றி அறிந்து சென்னை வந்தார் .சுமார் 25 லட்ச ரூபாய் முன்பணம் கட்டினால்தான்  சிகிச்சை ஆரம்பிக்கப்படும் என்கிறார்கள்.மலைகளைப்புரட்டி கடல்களைத்தாண்டி எங்கெங்கோ முட்டி மோதி ,மனைவியின் தாலி உட்பட அடகு வைத்து பணம் கட்டினார் .



     இதோ ! எழுந்து நடக்கிறார் பிரபாகரன்.இப்போது மனித நேயம் மிக்கவர்களிடம் தனக்கோ அல்லது ஆசிரியைப்பயிற்சி முடித்துள்ள  தனது மனைவிக்கோ ஒரு வேலை தரும்படி இறைஞ்சுகிறார்.

                தொழிலதிபர்களும், கல்வியாளர்களும் நிறைந்த நகரத்தார் பெருமக்கள் வாழும் காரைக்குடியில் வசிக்கிறார் பிரபாகரன்.மருத்துவ பரிசோதனைகளுக்காக அடிக்கடி சென்னை மயோட்  மருத்துவமனை சென்றுவர வசதியாக இருக்கும் என்பதால் இந்த ஏற்பாடு.

                      மனிதநேயமிக்க பெருமக்கள் பிரபாகரனுக்கு ஒரு நிரந்தர வருவாய்க்கு உதவுங்கள் என்று கரம் கூப்பி கேட்டுக்கொள்கிறேன்.உயர் இராணுவ அதிகாரியானாலும் எண்பதாவது  அகவையில் பயணித்துக்கொண்டிருக்கும் கர்னல் கணேசன் என்னும் நான் உயிர்வாழும் வரை எனது ஓய்வூதியத்தில் ஒரு சிறு தொகையை  அனுப்ப முடிவுசெய்துள்ளேன்.

                         4  Engineer Regiment  என்ற படைப்பிரிவின் முன்னாள் தலைவனான நான் எனது  படைப்பிரிவைச்சேர்ந்த ஒரு சிப்பாய்க்கு நேர்ந்த தூரதிர்ஷ்ட்டத்தை நினைத்து வருத்தப் படுவதுடன் எனது மகனைப்போன்ற அவருக்கு ஓரளவே உதவ முடிந்தமைக்குப் பெருமைப்படுகிறேன்.


                பிரபாகரனின் கைபேசி எண்  9841664948.











                      

ஞாயிறு, 10 ஜூலை, 2022

                                   மண் மேடுகள். ......( தொடர்  )-2

                   பத்து அத்தியாயங்களடங்கிய  இந்த நாவலில் இது 2 வது. 

2. சன்னாநல்லூர்.

                    நல்லார்க்குத் தம் ஊரென்றூரில்லை நன்னெறிச்

                   செல்வார்க்குந் தம் மூறென்றூரில்லை யல்லாக்

                   கடைகட்குந் தம் ஊரென்றூரில்லை தங்கைத்

                   துடையாக்கும் எவ்வூருமூர்.

                                                                                                          -நான்மணிக்கடிகை

 

விபத்துகள் நேரத்தான் செய்கின்றன. எவ்வளவோ எதிர்பார்ப்புகளுடனும்  எவ்வளவோ பயிற்சிகளுடனும் வண்டி ஓட்டும் நமக்கு விபத்துகள் நேரும்போது அதற்கு விளக்கமே கிடையாது. அப்படி விளக்கத்திற்கு உட்பட்டு ஒன்று நடந்தால் அது திட்டமிடப்பட்ட செயல் என்று அதற்கு கிரிமினல் - சிவில் குற்றப்பிரிவில் பதிவு செய்யப்பட்டுத் தண்டனை வழங்கப்படலாம். விபத்துகள், விபத்துகளே அன்றி அதற்கு விளக்கம் சொல்ல முடியாது. வண்டி சக்கரம் பின்னோக்கி ஓடுவது போல் ஒரு சில வினாடிகள் எனது கடந்தகால வாழ்க்கையைப் பற்றி எண்ணிப் பார்க்கிறேன்.

பள்ளிப்பருவம்முடியும்வரைஎனதுவாழ்க்கைவித்தியாசமானதாகஇருந்தது. அம்மா அப்பாவுடன் அவ்வப்பொழுது வெளியூர் சென்று வந்திருந்தாலும் எனது உலகம் சென்னையைச் சுற்றியதுதான். துன்பம் என்பதற்கு அர்த்தம் புரியாத வாழ்க்கை. பணத்திற்கோ, பொருள் வசதிகளுக்கோ அல்லது அன்பிற்கோ நான் ஏங்கியவள் இல்லை. இளமையில் நகர வாழ்க்கைதான் உலகம் என்றிருந்த எனக்கு கிராமம் என்று ஒன்று உள்ளது என்றோ இந்தியாவின் பொருளாதாரம் விவசாயத்தைப் பெருமளவிற்கு பொறுத்தே உள்ளது என்றோ என் சிற்றறிவிற்கு எட்டாத இளம்வயது. அந்த வயதில் பட்டிக் காட்டிலேயேப் பிறந்து வளர்ந்து சென்னைக்குப் படிக்க வந்த தேவகி எனக்கு உற்ற தோழியானாள்.  சத்தியம், நேர்மை, பொய்பேசாமை, இனிமையான பேச்சு, உண்மையான அன்பு எல்லாம் அமையப் பெற்ற ஒரு மிகச்சிறப்பான பெண் அவள். அவளை முதன் முதல் சந்தித்தது இன்னமும் எனக்கு நன்றாக நினைவிருக்கிறது.

பள்ளிக்கூட இறுதி வகுப்பு முடிந்து கல்லூரி சேர்க்கைக்காக எல்லா கல்லூரிகளிலும் கூட்டம் கூட்டமாக மாணவ மாணவியர் குவிந்து கொண்டிருந்தநேரம். புகழ் பெற்ற பெண்கள் கல்லூரி ஒன்றில் நான் சேர்ந்து விட்ட இரண்டாம்நாள். மற்ற தோழியர்களுக்கு உதவும் பொருட்டு கல்லூரி சென்ற நான் கல்லூரி வளாகத்தில் ஒரு முதியவரும் ஒரு இளம் பெண்ணும் கண்ணீருடன் நிற்பதைக் கண்டு என்னுள் வழக்கமாக எழும் பிறர்க்கு உதவும் உணர்வு தோன்ற அந்தக் கிராமப்புற முதியவரிடம் போய் ஏதாவது உதவி வேண்டுமா என்று விசாரித்தேன். அந்தப் பெண் அன்று கல்லூரியில் சேர்ந்திருப்பதாகவும் தஞ்சை மாவட்ட கிராமப்புறமாதலால் பெண்ணை மாணவியர் விடுதியில் சேர்த்திருப்பதாகவும் முதன் முதலாகப் பெண்ணை யாருடைய துணையுமின்றி தனியாக விட்டுப் போவது கலக்கமாக இருப்பதாகவும் பெரியவர் சொல்லுகிறார். ஒருவினாடிநேரம்நான்அந்தப்பெண்ணைப்பார்க்கிறேன். வெளியுலகம் அறியாத ஒரு மிரட்சியை அவள் கண்களில் பார்த்தேன். அருகில் சென்று அவளை அணைத்துக் கொண்டு இன்று முதல் நான் தான் உனக்குப் பாதுகாவலர். எனது தந்தை ஒரு காவல் துறை உயர் அதிகாரி;  எனது தாய் ஒரு கல்வி அதிகாரி. சென்னையிலேயேப் பிறந்து வளர்ந்த எனக்கு உடன் பிறந்தவர்கள் யாருமில்லை. இன்று முதல் நீ தான் எனது தங்கை மாதிரி.  கொஞ்சம் கூடப் பயப்பட வேண்டாம். ஐயா !  பெரியவரே ! நீங்கள் தைரியமாகப் போய் வாருங்கள். எங்கள் வீட்டு தொலைபேசி எண்ணைக் குறித்துக் கொள்ளுங்கள்.

எப்பொழுது வேண்டுமானாலும் உங்கள் பெண்ணுடன் பேசுவதற்கு நான் ஏற்பாடு செய்கிறேன். நான் உங்கள் பெண் தேவகிக்கு உற்ற தோழியாக இருப்பேன் என்று உறுதி கூறுகிறேன்.

அன்று அறிமுகமான நட்பு, ஒருவரை ஒருவர் புரிந்து கொண்டது கடைசி வரை தொடர்ந்தது. அறிமுகமாகி சில மாதங்கள் சென்று அரை ஆண்டு விடுமுறை வந்தது. நெல் காய்க்கும் மரங்களை நீ பார்த்திருக்கிறாயா? எங்கள் கிராமத்திற்கு வா, பார்க்கலாம் என்று தேவகி ழைக்க உண்மையாகவே நான் அந்த மரங்களைப் பார்க்கப் புறப்பட்டேன்.

பெண்மை மலர்ந்து இளமையின் அடிவாயிலில் கால்வைத்திருந்தநேரம். உடலில் ஏற்படும் பல மாற்றங்களை தனிமையில் தொட்டுப்பார்த்து எனக்கு நானே வியந்து கொள்ளும் ஒரு விடலைப்பருவம். அந்த நிலையில் கிராமத்து அறிமுகம் எனக்குள் வியப்பான தொரு உலகத்தைக்காட்டியது. சென்னையிலிருந்து புறப்பட்ட நாங்கள் மயிலாடுதுறையில் மாற்று வண்டி ஏறி நன்னிலம் என்ற ரயில் நிலையத்தில் இறங்கிய பொழுது இருள் பிரியும் இளங்காலை நேரம். நன்னிலம் என்றஊர்  5  கி.மீ. தூரத்திலிருந்தாலும் சன்னாநல்லூர் என்ற இடத்தில் உள்ள ரயில்வே ஸ்டேஷனுக்கு நன்னிலம் என்றே பெயர் வைத்திருக்கிறார்கள்.

 

அது ஆடி-ஆவணி மாதம் என நினைக்கிறேன். எங்கு நோக்கினும் வயல்களில் நீர்த்தேக்கமும் நாற்றங்காலும் உழவும் நடந்துகொண்டிருந்தது. சன்னாநல்லூர் என்ற அழகாகப் பெயர் வைத்திருக்கிறார்கள். செந்நெல் விளையும் இந்த ஊருக்கு செந்நெல்லூர் என்று பெயர் இருந்து பின்னர் சன்னாநல்லூர் என்று ஆனதோ என்னவோ, காவிரியின் கிளை நதிகளான முடிகொண்டான்ஆறு தெற்கிலும் திருமலைராஜன் ஆறு வடக்கிலும் ஓடுகிறது. மயிலாடுதுறையில் காவிரியைத்தாண்டும் போது சிறிய வாய்க்காலாக ஓடும். அம்மா நதியைப் பார்க்கிறோம். இளமைத் திமிரில்எழில்பூத்துக் குலுங்கும் இள மங்கையைப்போல் கடல் போன்ற பேரிரைச்சலுடன் கூடிய அலைகளுடன் முட்டி மோதிக்கொண்டு கர்நாடகா மாநிலத்திலும் பின்னர் திருச்சி மாவட்டத்திலும் ஓடிவரும் காவிரி பூம்புகாரில் (காவிரிப்பூம்பட்டிணம்) கடலோடு கலக்கிறாள். மயிலாடுதுறையில் அவளைசந்திக்கும் போது எண்ணற்ற செல்வங்களைப் பெற்று இம்மண்ணுக்கு வழங்கி விட்டு காய்ந்து சருகாகிய ஒரு கிழவியை சந்திப்பதுபோல்  இருக்கிறது.

எனது செல்வங்களைப் பாருங்கள் என்பதுபோல் அடுத்தடுத்து மஞ்சளாறு, வீரசோழன், நண்டலார், நூலார், அரசலாறு, திருமலைராஜன்முடிகொண்டான், புத்தாறு, வெட்டாறு, ஓடம்போகி, கோரையாறு, பாமினியாறு என்று தஞ்சை மாவட்டத்தின் குறுக்கிலும் நெடுக்கிலும் ஏராளமான ஆறுகள் ஓடுகின்றன.

உலகமெல்லாம் ஓரினம் என்று கனவு கண்ட பாரதி சிந்து நதியின் மிசை நிலவினிலே, சேரநாட்டிளம்பெண்களுடனே, சுந்தரத் தெலுங்கினில் பாட்டிசைத்துத் தோணிகளோட்டி விளையாடி வருவோம் என்று பாடினான். இன்று நாம் காவிரியின் நீர்ப்பங்கீடு காரணமாக முடிவற்ற போராக அண்டை மாநிலங்களுடன் போராடிக்கொண்டிருக்கிறோம்.

கும்பகோணம்-நாகப்பட்டிணம்என்றமேற்கு,கிழக்குசாலையும், திருவாரூர்-மயிலாடுதுறை என்ற தெற்கு வடக்கு சாலையும் சந்திக்குமிடமே சன்னாநல்லூர், அழுக்குப் படிந்த உடலையும் அகந்தை படிந்த உள்ளத்தையும் நன்றாகக் கழுவிவிட்டு எங்கள் ஊருக்குள் வாருங்கள் என்று உலகத்திற்கு சொல்லாமல் சொல்லுவது போல் ஊரின் நான்கு திசை எல்லைப் புறங்களிலும் நீர் நிறைந்த குளங்களும் குளத்தின் கரையில் ஒருசத்திரமும் இருக்கின்றன. இந்தக் கிராமத்தின் பொலிவை வசந்தம், கோடை, மழை, குளிர் என்று ஒவ்வொரு காலத்திலும் கண்டு ரசிக்க ஒரு தனி உள்ளம் வேண்டும்.

உதிராத மலர் போன்று முதிராத எண்ணங்கள் கொண்டிருந்த அந்த இளமைப் பருவத்தில் கிராமத்தின் அறிமுகம் எனக்கு ஒரு பொன்னுலகத்தின் வாசலைத் திறந்து விட்டது போன்றிருந்தது. அழகிய சிற்றம்பலம் என்னும் தேவகியின் அப்பாவும் சித்திரப்பாவை என்ற தேவகியின் அம்மாவும் எனக்கு அறிமுகமாகிறார்கள். தேவகியின் அப்பாவை அன்று சென்னையில் ஒரு சில நிமிடங்களே சந்தித்திருந்தாலும் இப்பொழுதுதான் அவரையும் கிராமப்புற வாழ்க்கையையும் நன்றாகப் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது.

!     இலக்கணம் இலக்கியம் என்று வாய் கிழியப் பேசியும், பட்டிமன்றம்போட்டும்போட்டிகள்நடத்தும்நகரவாசிகளே! ஒருமுறைஇப்படிநமதுகிராமங்களுக்குவாருங்கள். சிலருடையபெயரைக்கேட்டு, சிலஊர்களின்பெயரைக்கேட்டுப்பாருங்கள். உங்களதுஇலக்கியத்தின்இலக்கணத்திற்குஇவர்கள்விளக்கம்சொல்லுவார்கள்.

சன்னாநல்லூர் கிராமத்து அறிமுகம் ஒரு அற்புதமான இலக்கியத்தைப் படிப்பது போன்ற இன்பத்தை ஏற்படுத்துகிறது.. கெண்டைக்கால்வரைத் துணியைத்தூக்கிக்கட்டிக்கொண்டு,இளமைத் திமிரான ஈர்க்கும் இடைபுகா இள மார்பகங்களை முரட்டுத் துணியால் இழுத்துக் கட்டிக் கொண்டு, ஆளானஆடிமாசம் ... ஆசைவைச்சேன் உன் மேலத்தான்... போன்ற நாட்டுப் பாடல்களை பாடிக்கொண்டு வயலில் வேலை செய்யும் கிராமத்துப்பெண்களைக்காணுகிறேன்.நேற்றுவரை சென்னையில் ஷேக்ஸ்பியரை அலசிக்கொண்டிருந்த தேவகி இன்று திடீரென்று அசல் பட்டிக் காடாகமாறி வயலிலும் வீட்டிலும் வேலை செய்யும்போது நான் வியந்து போகிறேன். தாங்க முடியாத ஆச்சரியம் அன்பு இப்படி சொல்ல முடியாத எண்ணங்களின் கூட்டாகத் திண்டாடி அப்படியே அவளைக் கட்டிப் பிடித்து முத்தமிடுகிறேன்.

கிராமத்துப் பெண்ணான தேவகி ஆச்சரியத்துடன் தனது குருவும், ஆசிரியையும் தோழியும் பாதுகாவலருமானப் பரிமளாவைப் பார்க்கிறாள்இயற்கை வினோதங்களில் மனிதர்களல்லாத உயிரினங்களின் வாழ்க்கை முறை விந்தையானதுஒருமாடு கன்று ஈன்றால் ஓரிரு ஆண்டுக்குள் அந்த கன்று வளர்ந்து ஒரு முழு நிலை மாடாக உருவாகிவிடுகிறது. அந்நிலையில் அதன் உடல் வளர்ச்சி காரணமாக காளை பசுவைத் தேடுகிறது. பசு காளையை நாடி ஓடி தனது இன உறவின் தவிப்பைக் தணித்துக் கொள்கிறது. பருவ வயதினளான இவள் எதன் அடிப்படையில் என்னைக் கட்டித் தழுவுகிறாள்.

நான் வெட்கத்துடன் கிராமவாழ்க்கை முறை சொல்லிதேவகிக்கு

 இப்படிப் பட்ட வாழ்க்கை முறையை அறிமுகப்படுத்திய தற்காக

 நன்றி சொல்லுகிறேன்.அவளது பெற்றோர்களைப்பற்றியும் ஊர் உறவுகள் பற்

றியும் தெரிந்து கொள்ள ஆசைப்பட்டு மேலும் மேலும்

 விவரங்கள்கேட்கிறேன்.

தந்தை அழகிய சிற்றம்பலம்.எவ்வளவு அற்புதமான தமிழ்பெயர்.

இலக்கியவாதிகள் இந்த பெயரின் விளக்கமாக ஒரு காவியம்

 படைப்பார்கள்என  நினைக்கிறேன்.

ஊரில்விவசாயம்தான்முக்கியவாழ்வாதாராம். வேறுஎந்தவிதமானதொழிற்கூடங்களும்இல்லை. பஞ்சமர்கள்என்ற 5 விதமானமக்கள்ஊர்மக்களுக்குஎல்லாவேலைகளும்செய்கிறார்கள். தலைஅலங்காரத்திற்குநாவிதன்; துணிவெளுக்கவண்ணான்; மார்கழிமாதம்போன்றசமயங்களில்ஊரைஅழிவிலிருந்துகாப்பாற்றும்நோக்கன்; ஊரில்இழப்புகள்ஏற்படும்போதுஉதவிசெய்யவெட்டியான்போன்றோர்கள்இருந்தார்கள். இவர்கள்எல்லோருக்கும்பொதுஇடங்கள்ஒதுக்கப்பட்டிருந்தன. ஆடு, மாடுகளுக்குஆங்காங்கேமேய்ச்சல்நிலம்ஒதுக்கப்பட்டிருந்தது. நீர்நிலைகள்அற்புதமாகஒழுங்காகஅமைக்கப்பட்டுநீர்வரவும்வடிகாலும்சிறப்பாகஇருந்ததால்எந்தநிலையிலும்ஊரில்வெள்ளப்பெருக்குஏற்படுவதில்லை. கடற்கரைசுமார் 15 கி.மீ. தொலைவில்இருந்தாலும்ஊரில்நிலத்தடிநீர்தான்குடிநீர். வயல்வெளிகளுக்குக்காவிரிஆற்றுப்பாசனம்தான். ஊர்மக்கள்ஒற்றுமையாகஒருவருக்கொருவர்விட்டுக்கொடுத்துவாழ்ந்துகொண்டிருந்தகாலமது.

சுமாரான பள்ளிப்படிப்புடன் விவசாயம் பார்க்க வந்து விட்டவர் அழகிய

 சிற்றம்பலம். ஆனால் அன்றைய கிராமப்புற கல்வியில் சற்றே தமிழ் படிக்கத்

 தெரிந்தவர்கள் பெரிய புராணத்தையும், சிலப்பதிகாரத்தையும்

, திருவாசகத்தையும், திருவருட்பாவையையும் மேலும் கீழுமாக முன்னும்

 பின்னுமாகப் புரட்டிப் போட்டவர்கள் என்பதற்கு ஒரு உதாரணமாக இருந்தவர்

 அழகியசிற்றம்பலம். திருமணமாகி ஒரு பெண்ணுக்குத் தந்தையாக

 வாழ்ந்தாலும் அவர் ஒரு யோகி என்று நான் ஆணித்தரமாக சொல்லுவேன்

. தினமும்காலை  4 மணிக்கெல்லாம் அலாரம் இல்லாமலேயே

 விழித்துக்கொண்டு காலை க்கடன் களை முடித்துவிட்டு, விளக்கறியா

 இருட்டறையில் கவிழ்ந்து கிடந்தழுது விம்முகின்ற குழந்தையினும் மிகப்

 பெரிதும் சிறியேன் என்ற திருஅருட்பா ஆறாம் திருமறையின் பிறப்பவம்

 பொறாது பேதுறல் பகுதியைப் படிப்பார். ஒருநாள், கல்லாப்பிழையும்,

கருதாப்பிழையும், கசிந்துருகி நில்லாப்பிழையும், நினையாப்பிழையும், நின்

 ஐந்தெழுத்தைச் சொல்லாப்பிழையும் துதியாய்பிழையும் தொழாபிழையும் 

எல்லாப்பிழையும் பொறுத்தருள் வாய்கச்சி ஏகம்பனே என்ற பட்டினத்தார் பாடல்களைப் படித்து நெஞ்சுருகுவார்.

மண்ணை நேசிக்கும் பெரும்பாலான கிராமத்து மக்களின் வாழ்க்கை முறை அப்படித்தான் இருந்திருக்கிறது. மாலை நேரங்களில் பல இடங்களில் கூத்துப்பாட்டும் புராணச் சொற்பொழிவுகளும் நடக்கும். இப்படிப்பட்டவைகளைக் கேட்டு கேட்டு வளரும் குழந்தைகளுக்கு நீதி நெறி விளக்கம் தன்னாலேயே விளக்கம் பெறும். அதனால் அவர்களதுவாழ்வில்பஞ்சமாபாதகங்களுக்குப்பயப்பட்டுஓரளவுநலமோடும்வளமோடும்வாழ்ந்துகொண்டிருந்தார்கள்.

சித்திரப்பாவை என்ற தேவகியின் அம்மாவும் அவளது தந்தை அழகிய சிற்றம்பலத்திற்கு கொஞ்சமும் குறைந்தவர் இல்லை. சன்னாநல்லூருக்கருகில்சுமார் 10 கி.மீ. தூரத்திலுள்ள செம்பிய நல்லூர் என்ற கிராமத்தில் பிறந்து வளர்ந்தவர் சித்திரப்பாவை. ராஜகுரு என்ற அவரது தந்தை உண்மையிலேயே ராஜகுரு தான். கிராமத்துப்        பஞ்சாயத்துத் தலைவராக ஒரு மனதாகத் தேர்வு செய்யப்பட்டுப் பல ஆண்டுகள் செம்பிய நல்லூர் மக்களின் நல் வாழ்க்கைக்குப் பாடுபட்டவர்.

அப்படிப்பட்ட ராஜகுரு அவர்கள் சித்திரப்பாவை சுமார்  10 வயது சிறுமியாக இருக்கையில் அகால மரணமடைந்தார். சித்திரப்பாவைக்கு இரண்டு தம்பிகள் இருந்தனர். ராஜகுரு அவர்களின் துணைவியர் மூன்று குழந்தைகளையும் வைத்துக்கொண்டு தங்களுக்கிருந்த கொஞ்ச நில புலன்களின் வருவாயிலும் உறவினர்களின் அனுதாப ஆதரவுடன் வாழ்ந்து வருகையில் தான் அழகிய சிற்றம்பலத்துக் குடும்பத்தினர் பெண் தேடி வந்தனர். சற்றே வசதி படைத்த அவர்கள் தந்தை யற்ற பெண்ணாக இருந்தாலும் குடும்பத்திற்கேற்ற குண நலன்களைக் கொண்டவர் என்ற பலரின் ஒருமித்த கருத்தால் ஈர்க்கப்பட்டு அழகிய சிற்றம்பலம் &சித்திரப்பாவை திருமணம் நடந்தது.

அழகிய சிற்றம்பலம் பல விதங்களிலும் ஒரு உதாரண புருஷனாக வாழ்க்கை

 நடத்துபவர்.  நிறைய வசதிகள் இருந்தும் பேராசைப்படாதவர்.  பிறரது

 துன்பத்தைத் துடைக்க தன்னாலான எல்லா உதவிகளையும் செய்பவர். ஊரில்

 சிலர் கூட்டுக் குடும்பங்களாக இரண்டு மூன்று தலைமுறை என்று ஒன்றாக ஒரே வீட்டில் வாழ்கிறார்கள். நான்கு கட்டு ஐந்து கட்டு என்று பெரிய பெரிய வீடுகளாக இருக்கின்றன.  இன்றைய நவநாகரீக வாழ்வில் கூட்டுக் குடும்பம் உடைந்து போய் விட்டது என்றும் இளைய சமுதாயத்தினரிடம் விட்டுக் கொடுக்கும் மனப்பான்மை குறைந்து வருகிறது என்றும் சொல்லுகிறார்கள். ஆனால்இவைகள்இன்றும்சிலகுடும்பங்களில் காப்பாற்றப்படுகின்றன என்பதுதான உண்மை.

ஆணும் பெண்ணும் சரி சமமாகப் படித்து வேலை பார்த்தாலும் தனித் தனியாக பல இடங்களில் பல நாடுகளில் வாழ்ந்தாலும் குடும்பத்து நிகழ்ச்சி என்றும் ஊரில் ஒரு பொது நிகழ்ச்சி என்றும் நடக்கும்போது இவர்கள் இன்பமாக மகிழ்ச்சியாக வந்து கலந்து கொள்கிறார்கள்.

குடும்பக் கட்டுப்பாடு அறிமுகமாகாத நாளில் அழகிய சிற்றம்பலம் தம்பதியினர்க்குத் தேவகி ஒருபெண்ணாக எப்படித் தனித்துப் போய்விட்டார் என்பது ஒரு ஆச்சரியம்தான்.  காமம், குரோதம், மோகம், மதம், மாச்சர்யம் என்ற பகைவர்களை அடக்கி ஆண்டவர் அழகிய சிற்றம்பலம். அவரது விளக்கப்படி திருமணம் என்ற பந்தம் ஒரு ஆணும் பெண்ணும் இணைந்து இல்வாழ்க்கை நடத்தவும் ஆதரவற்றவர்களுக்கும் முதியோர்களுக்கும் அடைக்கலம் தர ஏற்பட்ட உறவு என்பார். தங்களுக்கு வாரிசு வேண்டும் என்ற எண்ணம் தோன்றும் பொழுது இருவரும் உடல், உயிர்உள்ளம் ஒன்றி இன உறவு கொள்ளவும் அதன் மூலம் சத்தியபுத்திரர்கள் தோன்றவும் வேண்டும் என்பார். இயற்கையில் மனிதனைத் தவிர எல்லா உயிர்களும் Cosmic Force என்னும் மாபெரும் சக்தியினால் நடத்தப்படுகின்றன. அதன்படி ஆடு மாடுகள் கூட தினமும் இன உறவு கொள்வதில்லை. கற்பமாகிய பெண் இனத்துடன் ஆண் இனம் மீண்டும் இன உறவு கொள்வதில்லை. இப்படி இயற்கையைப் படிப்பவர்கள் பள்ளி, கல்லூரிக்குச் சென்று முனைவர் பட்டம் வாங்கியவர்களைவிட அறிவு ஜீவியாக, ஆச்சர்யப்புருஷர்களாக இருப்பதைக்காணலாம். தேவகியின்தந்தைஅப்படிஒருயோகி,

கிராமப்புறங்களில் இன உறவு ஒரு பொழுதுபோக்குநிகழ்ச்சியாகவும் அதிகக் குழந்தைகளைப் பெற்றுக்கொள்வது குடும்ப வளர்ச்சிக்கு உதவும் என்றும் நினைக்கிறார்கள். ஆனால் அங்கும் கூட தனி மனித உணர்வுகள் உயர்தர்ம நெறிகள் மதிக்கப்படுகின்றன. என்பதற்கு அழகிய சிற்றம்பலம் &சித்திரப்பாவை தம்பதியினரே ஒரு உதாரணம்.

மனித வாழ்வின் ரகசியங்களைத் தெரிந்து கொண்ட ஒரு ஞானிபோல் அழகிய சிற்றம்பலம் ஐயா பேசும் போது நான் அமைதியாக கேட்டுக் கொண்டிருப்பதைத்தவிர எதிர் கேள்வி கேட்பதற்கோ வேறு விளக்கம் கேட்பதற்கோ தோன்றாது.

பிண்டம் எனப்படும் நமது உடம்பிற்கும் அண்டம் எனப்படும் வெளி உலகுக்கும் தொடர்பு உள்ளது என்று அவர் விளக்குவார். அண்டமும் பிண்டமும் ஒரு சில நிலைகளில் ஒரே மாதிரியாக இருக்கின்றன என்று நம் விஞ்ஞானிகள் வேதகாலத்திலேயே கண்டறிந்திருக்கிறார்கள்  என்பதைப்   படித்திருக்கிறேன்.ஆனால் நாம் அறிந்த பல வேத விற்பன்னர்கள் மட்டுமல்லாமல் நாம் அறியாத மாபெரும் சித்தர்களும் வித்தகர்களும் இம்மண்ணில் வாழ்ந்திருக்கிறார்கள். இன்னமும் வாழ்கிறார்கள் என்பதை அழகிய சிற்றம்பலத்தின் உருவில் அறிந்து நான் ஆச்சரியப்பட்டுப்  போகிறேன்.

அந்த இளமைப் பருவத்தில் கிராமத்தைப் பற்றிய ஒரு வித மௌனமான ஆக்கிரமிப்பு என்னுள் நடந்து ஒவ்வொரு முறை விடுமுறையில் தேவகி சன்னாநல்லூர் போகும் போதும் நானும் உடன் சென்று சில நாட்கள் அவர்கள் குடும்பத்துடன் தங்கி வருவது வழக்கமாகிவிட்டது.

காலம் ஓட நாங்கள் கல்லூரியின் கடைசி வருடத்தில் நுழைந்தோம். வழக்கம் போல் விடுமுறையில் தேவகியுடன் நான் சன்னாநல்லூர் சென்றேன். இப்படிப்பட்ட ஒரு நாள் தான் அந்த விபத்து நடந்தது.

ஏன் நடந்தது ?  எப்படி நடந்தது ?

என்று விளக்கம் சொல்ல முடியாமல் கிணற்றில் தண்ணீர் இழுக்கும் போது

 வழுக்கி விழுந்து சுவரில் தலை அடிபட்டு இரண்டு நாட்கள் கோமாவில்

 இருந்து விட்டு எனது இன்னுயிர்த் தோழி தேவகி மறைந்து விட்டாள். ஒரே பெண்ணைப் பறிகொடுத்து விட்ட அழகிய சிற்றம்பலம்தம்பதியினர் ஒடிந்து போயினர். அவர்களுக்காகவே அவர்களின் பெண்ணாகவே, தேவகிக்காகவே ,தேவகியாகவே இந்தக்கிராமத்தின் ஆக்கிரமிப்புக்காரணமாகவே நான் இன்னமும் எனது சன்னாநல்லூர் பயணத்தை தொடருகிறேன்.

ஒரு முறை அழகியசிற்றம்பலம் அவர்களிடம் கிராமப்புறத்தில், விவசாயக் குடும்பத்திலிருக்கும் நீங்கள் எப்படி இரண்டாவதாக ஒரு ஆண் குழந்தை வேண்டும் என்று எண்ணாமல் இருந்துவிட்டீர்கள் என்று கேட்டிருக்கிறேன். அதற்கு அவர் சொல்லிய இரண்டு விளக்கவுரை என் பொட்டில் அடித்தது போன்று பதிந்து விட்டது.

கணவன் மனைவி கூடி இருப்பதனாலேயே குழந்தை பிறந்து விடும் என்று பலர் முட்டாள் தனமாக நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். குயிற் குஞ்சு முட்டையைக் காக்கை கூட்டு இட்டால் அயர்ப்பின்றி காக்கை வளர்க்கின்றது போல்... என்ற  திருமந்திரம் பாடலைக் கூறி அதற்கு விளக்கம் சொன்னார். தன் குழந்தை என்று எவருமே உரிமை கொண்டாட வேண்டியதில்லை என்றும் உயிர்வாழ்வன எல்லாமே இறைவன் படைப்பு என்றும் சொல்லுகிறார்.

பெற்றவர்கள் என்பவர்கள் இறைவனின் அருளைப் பெற்றவர்கள் என்றும் அதன் காரணமாக புற உலகில் அருவமாய் திரிந்து கொண்டிருந்த ஒரு உயிர் தன்வினை &பெறப்போகிறவர்களின் பிராராப்த கர்ம வினை காரணமாக சம்பிரதாயமுறையால் தந்தையாகப் பட்டவன் சுக்கிலப் பையினுள் வந்து ஒரு கோடியே ஒன்பது லட்சத்து அறுபதினாயிராம் கணப் பொழுது தங்கி பின்னர் அவனது கருணையினால் சம்பிரதாய முறையால் தாயாகப்பட்டவரின் கருவறை சேர்கிறது. அவளது கருணையினாலும் கவனிப்பினாலும்   6 கோடியே நாற்பத்தெட்டு லட்சம்கணப்பொழுது கருவறை வளர்ச்சி பெற்று தன் கர்மவினை தீர்க்க இம் மண்ணுலகில் பிரவேசிக்கிறது. அதற்கு நாம் எப்படி உரிமை கொண்டாடமுடியும். பெற்றவர்கள் இறைவனதுகட்டளையைநிறைவேற்றுகிறார்கள்; அவ்வளவுதான்.

 அருணகிரி நாதரின் திருப்புகழில் ஒரு பகுதி எடுத்துக்கூறி எந்தக் காலத்தில் கற்பம் தரித்தால் எப்படிப்பட்ட குழந்தை பிறக்கும் என்று விளக்கம் சொல்லுகிறார் அழகியசிற்றம்பலம், ஆக தனக்கு ஒரே ஒரு குழந்தையாக தேவகி பிறந்ததும் அவள் இப்படி இளம் வயதில் மறைந்ததும் இறைவன் செயல் என்கிறார்.

எழில் பூத்துக் குலுங்கும் இளமைப்பருவத்தில் ஆண்மைத்திமிரில் அடங்கிப் போயிருக்க வேண்டிய என் ஆருயிர்த் தோழி தேவகியின் உடல் இப்படி கருகிப் போனது ஒரு பேரிடியாக என்னைத் தாக்கியது. திருமணம் என்ற பேச்சை எடுக்கும் போதெல்லாம் எனது தோழியின் உருவமே எதிரில் நிற்க நான் இளமைப் பருவம் கடந்து போகிறேன். போலீஸ் அதிகாரியானாலும் முரடரானஅப்பா, கல்வி கேள்வியில் சிறந்து கலையுணர்வோடிருந்தும் பிடிவாத குணமுடைய அம்மா, இப்படி இவர்கள் ஒத்துப் போக முடியாத பிளவுபட்ட குடும்பச்சூழலில் நான் மணம் வீச முடியாத மலர் போலும் வாசிக்கப்பாடத வீணைபோலவும் உலவி வருகிறேன். ஆனாலும் எனது தனி வாழ்க்கை இருண்டு போய்விடாமல் மேலும் படித்து முதுகலை பட்டமும் பின்னர் மனோதத்துவத்தில் முனைவர் பட்டமும் பெற்றேன்.

சென்னையில் பிறந்து வளர்ந்திருந்தாலும், உயர்கல்விகற்றாலும், உயர் மட்ட மக்களுடன் உலவி வந்தாலும் எனது ஆருயிர் தோழி தேவகியின் தாக்கம் என்னுள் ஆழ்ந்த, அழிக்க முடியாத மாற்றத்தை ஏற்படுத்தி விட்டது. சன்னாநல்லூர் என்ற அந்த கிராமத்து மண் எண்ணிப் பார்க்கும் போதெல்லாம் இனிமையான நினைவுகளையும், தேவகியுடன் பழகிய நாட்களையும் ஆழ் தளத்திலிருந்து மேல் தளத்திற்குக் கொண்டு வந்து விடும். அந்தமண்ணின் பெருமையா? அதில் தோன்றி வளரும் மனிதர்களின் ஈர்ப்பா என வித்தியாசப்படுத்த முடியவில்லை. அதனால் நேரம் கிடைக்கும் போதெல்லாம். மனம் சற்றே இளைப்பாற நினைக்கும் போதெல்லாம் நான் சன்னாநல்லூர் சென்று விடுகிறேன்.

                                         

                                              அடுத்த அத்தியாயத்தில் சந்திப்போம்.

 

 


 




.